Vandaag is inpakdag. We zetten onze koffers klaar in de opslag bij Hope's Inn. Gaan we heerlijk twee weken het noorden van Malawi verkennen. En komen dan hier weer terug om onze koffers op te halen.

We hebben ervoor gekozen om vandaag de blog te plaatsen, omdat dit beter uitkomt met het plaatsen van een nieuwe blog na twee weken reizen. Maar dit betekent niet dat we de afgelopen weken hebben stilgezeten..

Zaterdag 29 december zijn we voor de laatste keer naar Dedza geweest, de pottery. Zoals altijd: heeerlijk eten en te veel leuke bordjes/schaaltjes/mokken/etc. Met een doos vol souvenirtjes zijn we terug gegaan naar Hope's Inn. Die terugweg ging wat rustiger dan de heenweg.. We konden met Stan (eigenaar van Hope's Inn) meerijden en die houdt nou niet bepaald van langzaam rijden. De heenweg werd hij dan ook gepakt op te hard rijden, 102 km/h waar je maar 50 mag. Dit is hier niet zo'n groot probleem als in Nederland, je betaalt 10.000 kwacha = €12.50 en je kan zo weer verder, er wordt je zelfs nog toe geschreeuwd: de terugweg pakken we je weer!

Oud en nieuw in Malawi! Dit hebben we gevierd met 3 andere Nederlanders, 2 Duitsers en een Amerikaan, en dat op de Nkhoma Mountain. Het was echt prachtig! Uitzicht op Nkhoma waar om 12u drie vuurwerkjes de lucht in gingen en waar duizenden sterren aan de heldere hemel stonden. Op de achtergrond hoorden we de hyena's huilen. Dit was echt een jaarwisseling om nooit te vergeten!

4 januari zijn we naar Lilongwe geweest om voor de laatste keer ons visum te verlengen, gek idee hoor. Hierna moesten we heel Lilongwe door om extra haar te halen voor de vlechtjes van Annelys. Voor dit avontuur moesten we een brug oversteken over een brede rivier die de grens aangeeft tussen ontwikkeld en minder ontwikkeld Lilongwe. Over deze brug kun je wel zeggen dat die ook minder ontwikkeld was. Maargoed, na die brug kwamen we terecht in een wirwar van allemaal kleine rommelmarktkraampjes. Eerst kwamen de honderd-en-een klerenkraampjes, dit is wel wat anders dan de H&M in Nederland! Daarna kwamen de schoenen, sokken, ondergoed, trouwjurken, wasknijpers en gordijnen. Hierna waren we bij de winkel aangekomen waar ze nephaar verkopen. De terugweg moesten we weer al deze kraampjes door en de brug over om te belanden op de vegatable market. Stan had inderdaad gelijk: je bent pas echt in Lilongwe geweest als je deze dingen hebt gezien.

9 januari zijn we op kraambezoek geweest bij de kleine Lola (Laura). Zij is geboren met een keizersnee. Lola en haar moeder lagen op de chirurgie afdeling toen Annelys daar stage liep. Haar moeder wilde graag dat Annelys haar dochtertje een naam gaf. En haar naam werd Laura, in het Chichewa wordt dit algauw Lola. Een collega van de chirurgie afdeling, de buurman van Lola, heeft ons meegenomen naar hun huisje. Het huisje was niet groter dan onze kamer hier in Hope's Inn, zonder water, elektriciteit en heel heet binnen, confronterend om dit dan in het echt te zien en te ervaren. En toch waren ze zo blij dat de aunties van Lola op bezoek kwamen! Ook waren ze superblij met de sokjes en een soort plastic uitwasbaar pampertje die we hebben gegeven!

14 januari zijn we druk bezig geweest met een taart bakken voor Aggie, onze vriendin! We hebben haar een chitenge, etuitje en een armbandje gegeven en een knalroze taart met haar naam er op.
Ze was zo blij en dankbaar, echt ongelooflijk!

De laatste weekjes in het ziekenhuis waren vooral afrondweekjes. De interviews voor ons onderzoek zijn allemaal afgenomen, het onderzoek zelf is afgerond en het allerbelangrijkste: de handtekening en (gelukkig positieve) feedback van onze stagebegeleider is binnen!!

Donderdag zijn we met Marleen (diëtiste in het ziekenhuis en ons safarimaatje) naar Lilongwe geweest om de laatste boodschappen te doen voor ons afscheidsfeestje. En onze ticket te boeken voor de busreis naar het noorden van Malawi. Gezellige dag gehad:)

19 januari begon vroeg. Annelys moest om 8 uur bij Rebecca zijn. Om 13 uur was ze eindelijk klaar met de vlechtjes. Julia was ondertussen alvast druk bezig geweesg met de voorbereidingen voor het afscheidsfeestje. Ze heeft heel wat pannenkoeken staan bakken en heeft deeg klaargemaakt voor mini pizza's. Nadat Annelys terug wat zijn we zo'n beetje de hele dag bezig geweest met het klaarmaken van eten. Om 7u was het dan eindelijk tijd voor ons feestje. We dachten dat we veel eten over zouden houden.. bleek niet veel van terecht te komen. Wat kunnen die Malawianen eten zeg!
Het was een enorm gezellige avond. De Duitsers hadden deeg gemaakt voor stokbrood, wat we boven een kampvuurtje gebakken hebben. Wat hebben we hier toch fantastische vrienden gemaakt. Door zo'n afscheidsfeestje ga je er wel even bij stil staan wat we hier achter gaan laten. We hebben zoveel geleerd, gedaan en meegemaakt hier.

Even voor de duidelijkheid: Stan is geen moslim hoor, vindt het gewoon fijn om een jurk aan te hebben

Vandaag hebben we afscheid genomen van Stan, hij gaat voor drie weken terug naar Californië. Als wij hier ons laatste weekend zijn is hij nog niet terug. Heel raar dat afscheid nemen!

We willen jullie heel erg bedanken voor de reacties op onze blog, dit doen ons goed!